BOŚNIA i HERCEGOWINA (od 1997) - marka transferowa [BAM]

1 marka = 100 fenigów

Ogłoszenie niepodległości przez Bośnię i Hercegowinę w 1992 roku wywołało wojnę domową. Obieg pieniężny w lokalnej walucie był bardzo ograniczony, ale Bośniacy wyemitowali dinara bośniackiego [BAD]. W momencie wypuszczenia pierwszych banknotów (które były ostemplowanymi banknotami jugosłowiańskimi) dinar bośniacki był równy zreformowanemu dinarowi jugosłowiańskiemu (a właściwie serbskiemu) [YUR]. Po dwóch latach wojny dinar bośniacki był tak zdewaluowany, że wprowadzono nowego dinara bośniackiego [BAN] równego 10000 BAD. Ten dinar, tak jak i wcześniejszy był ważny tylko na terytoriach zamieszkałych przez Bośniaków. Obszary z ludnością serbską używały jugosłowiańskiego dinara [YUR, YUO, YUG i YUM], natomiast ludność chorwacka posługiwała się kuną [HRD]. Mnogość walut i systemów pieniężnych była niejako zbędnym dodatkiem do życia pod ostrzałem, gdyż ludność i tak ufała tylko stabilnej walucie, którą była w Bośni i Hercegowinie marka niemiecka [DEM]. Układ pokojowy z Dayton, negocjujący koniec wojny, zakładał zatem stworzenie nowej waluty bośniackiej na podstawie marek niemieckich już znajdujących się w posiadaniu ludności. W ten sposób dnia 11 sierpnia 1997 r. wprowadzono markę transferową [BAM] równą marce niemieckiej. Po wejściu Niemiec do strefy euro [EUR], marka transferowa utrzymuje parytet marki niemieckiej w stosunku do Euro, czyli 1.95583 BAM za 1 EUR.