5 franków SZWAJCARIA (1963) Czerwony Krzyż

w środku monety w dwóch wierszach nominał: 5 / FR (franków); w otoku: CONFOEDERATIO HELVETICA (łac. Konfederacja Szwajcarska)

w polu monety krzyż szwajcarski, którego pionową oś stanowi figura kobiety z naczyniem en face, a poziomą popiersia zabandażowanych mężczyzn; w górnym otoku data roczna: 1863, w dolnym data: 1963

gładki z wypukłym napisem: | ***DOMINUS | PROVIDEBIT | ********** (łac. Pan dostarczy i 13 pięcioramiennych gwiazd)

???  brak danych

1 IV 1971

Max Weber (podpis WEBER przy dolnej krawędzi rewersu)

Eidgenössische Münzstätte / Monnaie fédérale (Mennica Federalna), Berno (znak mennicy: litera B na dole awersu)

1963

623 000

Moneta okolicznościowa o nominale 5 franków z 1963 r. upamiętnia stulecie założenia Międzynarodowego Komitetu Pomocy Rannym, który przekształcił się w Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża. 24 czerwca 1859 roku szwajcarski kupiec i filantrop Henry Dunant ujrzał pobojowisko bitwy pod Solferino, na którym kilkadziesiąt tysięcy rannych żołnierzy różnych narodowości umierało z powodu niewydajności służb medycznych. Wstrząśnięty zorganizował maleńki szpital, w którym wraz z okolicznymi mieszkańcami próbował ulżyć umierającym. Po powrocie do Genewy spisał swoje przeżycia, a w lutym 1863 r. wraz z Gustavem Moynierem, gen. Guillaumem Henrim Dufourem, dr. Louisem Appia i dr. Théodorem Maunoirem powołał Międzynarodowy Komitet Pomocy Rannym. Inicjatywa zyskała w Europie ogromną popularność i już w październiku tego roku w Genewie spotkali się przedstawiciele 16 państw, żeby uzgodnić zasady działania neutralnych sanitariuszy i ochrony rannych. 29 października 1863, czyli dzień ogłoszenia wspólnej rezolucji podsumowującej rozmowy uznaje się za początek Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża. Nazwa ta pochodziła od zaproponowanego emblematu ruchu w postaci flagi Szwajcarii w odwróconych barwach.

Łacińska inskrypcja "Dominus Providebit" została umieszczona na szwajcarskich monetach po raz pierwszy w 1716 r. Wg źródeł oficjalnych pochodzi ona prosto z łacińskiej wersji Księgi Rodzaju (22,8), w której Abraham mówi do swojego syna Izaaka: "Deus providebit sibi victimam holocausti, fili mi", co w oficjalnym polskim tłumaczeniu brzmi: "Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój". Nie śmiemy tłumaczyć tłumaczeń biblii, ale wydaje się, że w Starym Testamencie słowa "Dominus Providenti" użyte są raczej w sensie "Pan dostarczy... sobie ofiarę". Również słowo "Domini" użyte przez Szwajcarów zamiast oryginalnego "Deus" wskazuje na inne pochodzenie frazy. Słowa "Domini providenti" stały się w XVI w. mottem cesarza rzymskiego Maksymiliana II, ale w sensie dosłownym jako "Pan dostarczy... kiedykolwiek będzie ludziom czegokolwiek brakować". I to właśnie w ten niebiblijny sposób odczytują te słowa Szwajcarzy. Trzynaście gwiazd towarzyszących inskrypcji nie posiada głębszego sensu poza wypełnieniem długości rantu znakami - stwierdził w 1889 r. Edmund Platel, dyrektor mennicy w Bernie.