NIEMCY RFN (1948-2002) - marka niemiecka [DEM]

1 marka = 100 fenigów

Niemcy po drugiej wojnie światowej, w wyniku zniszczeń wojennych były w trudnej sytuacji ekonomicznej. Starsze waluty tj. Rentenmark [DEN] oraz Reichsmark [DER] nie zostały oficjalnie wycofane i teoretycznie wciąż były w obiegu równocześnie z marką wydaną przez wojsko alianckie [DEA], lecz obywatele ufali raczej wymianie barterowej, w której najbardziej rozpowszechnioną "walutą" były papierosy. Pamiętając jak doprowadzono do hiperinflacji z roku 1923, Bank Deutscher Laender (Bank Niemieckich Landów) rozpoczął przygotowania do reformy walutowej. Reforma weszła w życie w niedzielę 20 czerwca 1948 r., a ludność dowiedziała się o niej dopiero trzy dni wcześniej z radia. Ojciec reformy Ludwig Erhard ogłosił dodatkowo, że państwo znosi również kontrolę cen. Nowa jednostka monetarna - Deutsche Mark (Marka Niemiecka) [DEM] została wydana w ręce Niemców w wysokości 60 DEM na głowę mieszkańca, a wszelkie pensje zostały początkowo ograniczone do wysokości kolejnych 60 DEM. Oszczędności obywateli trzymane w DEN lub DER zostały rozmienione na DEM w stosunku 10:1, jednak połowa z nich została zamrożona na zablokowanych kontach. Część zamrożona miała być stopniowo udostępniana, jednak już cztery miesiące później 70% sum trzymanych na zamrożonych kontach zostało najnormalniej w świecie unieważnione. To oznacza, że wymiana starych walut na nową odbyła się raczej w stosunku 10:0.65. Reforma walutowa zdecydowanie uszczupliła rodzinne fortuny. To był prawdziwy start od zera dla niemieckiej ekonomii.