50 pensów WIELKA BRYTANIA (1997)

w centrum monety popiersie królowej Elżbiety II w Diademie Państwowym Jerzego IV w prawo; w lewym otoku: ELISABETH II (Elżbieta II); w prawym otoku: D • G • REG • F • D • 1997 (DEI GRATIA REGINA FIDEI DEFENSOR - po łacinie z Bożej łaski królowa, Obrońca Wiary oraz rok wybicia)

w centrum monety Brytania - personifikacja Wielkiej Brytanii - kobieta w stroju rzymskim siedzi w prawo z tarczą i trójzębem w jednej ręce oraz gałązką oliwną w drugiej; u jej boku leży lew; poniżej nominał: 50; w górnym otoku: FIFTY PENCE (pięćdziesiąt pensów)

gładki

1 IX 1997

w obiegu

Raphael David Maklouf (wklęsłe inicjały RDM na dolnej krawędzi królowej na awersie), Christopher Ironside

The Royal Mint (Mennica Królewska), Llantrisant

1997

456 364 100

+ 109 557 w zestawach rocznikowych

Monety pięćdziesięciopensowe ze względu na swoją wielkość stawały się coraz mniej poręczne w obiegu pieniężnym i stopniowo wypierały je z obiegu dwudziestopensówki. Dopiero w 1997 wyemitowano pierwsze pięćdziesięciopensówki o zredukowanym rozmiarze.

Motyw bogini siedzącej na tronie z tarczą u boku został zaczerpnięty prosto z antycznego mennictwa rzymskiego. Nawet przyszłe imię bogini BRITANNIA widniało już na rewersach okolicznościowych sestercji Hadriana z lat ok. 134-138. Tak właśnie nazywali wyspę Wielką Brytanię Rzymianie. Brytania w mennictwie brytyjskim pojawiła się po raz pierwszy na ćwierćpensówce (farthingu) Karola II Stuarta z 1672 r.

Sestercja z Britannią Antoninusa Piusa z lat 143-144.


photo licence: CC-BY-SA 3.0