1 funt WIELKA BRYTANIA (1986-1991) rewers północnoirlandzki

w centrum monety popiersie królowej Elżbiety II w Diademie Państwowym Jerzego IV w prawo; w lewym otoku: ELISABETH II (Elżbieta II); w prawym otoku: D • G • REG • F • D • oraz rok wybicia (DEI GRATIA REGINA FIDEI DEFENSOR - po łacinie z Bożej łaski królowa, Obrońca Wiary); perełki wzdłuż krawędzi rantu

w centrum monety wewnątrz Diademu Państwowego Jerzego IV sześć kwiatów lnu zwyczajnego (Linum usitatissimum) - symbol Irlandii Północnej; w dolnym otoku nominał: ONE POUND (jeden funt); perełki wzdłuż krawędzi rantu

ząbkowany z wklęsłym napisem: DECUS ET TUTAMEN (po łacinie Ozdoba i Ochrona - słowa z Eneidy Wergiliusza - księga V, wiersz 262)

???  brak danych

w obiegu

Raphael David Maklouf (wklęsłe inicjały RDM na dolnej krawędzi królowej na awersie), Leslie Durbin

The Royal Mint (Mennica Królewska), Llantrisant (znak mennicy przed DECUS na rancie monety)

1986	10 409 501	+ 167 334 w zestawach rocznikowych
1991	38 443 575	+ 74 975 w zestawach rocznikowych

W latach 1983-2008 monety funtowe były produkowane w cyklach pięcioletnich polegających na tym, że co pięć lat na rewersach pojawiał się motyw reprezentujący Wielką Brytanię jako całość (wielki lub mały herb państwa), w następnym cyklu przesuniętym o rok Szkocję, później Walię, Irlandię Północną oraz Anglię. W 2009 miał pojawić się rewers reprezentujący Szkocję, ale system przerwano.

Inskrypcja "DECVS ET TVTAMEN" pojawiła się na rantach srebrnych koron angielskich już w 1662. Pisarz i historyk John Evelyn (1620-1706) zanotował, że 10 stycznia 1662 r. osobiście doradził królowi Karolowi II Stuartowi sposób na obcinanie monet przez ludność w celu kradzieży kruszca. Zaproponował, żeby na rancie umieścić słowa uniemożliwiające obcinanie i naturalne wydały mu się łacińskie słowa "ozdoba" (monety) i "ochrona" (przed obcinaniem), które pożyczył od francuskiego kardynała de Richelieu. Okazało się, że sam kardynał pożyczył zwrot od Wegiliusza, który w Eneidzie określił tymi słowami zbroję.

Len (Linum usitatissimum) jest uważany od całkiem niedawna za roślinę-symbol Irlandii Północnej. Z założenia len ma symbolizować przemysł tekstylny jako czynnik scalający ludność, a sześć kwiatów lnu na symbolizować 6 hrabstw historycznej prowincji Ulster, które wchodzą w skład Irlandii Północnej. Irlandia Północna powstała w 1921 r. gdy protestanckie hrabstwa odmówiły wejścia w skład katolickiej niepodległej Irlandii. Pół wieku później była już areną krwawej wojny domowej pomiędzy republikanami dążącymi do połączenia z Irlandią i unionistami chcącymi pozostać w Wielkiej Brytanii. Konflikt zakończył się dopiero w 1998 r., a Irlandzka Armia Republikańska złożyła broń dopiero w 2005 r. Projektant rewersu tej monety stanął zatem przed trudnym wyborem symbolu Irlandii Północnej. W środku konfliktu Durbin nie chciał używać symbolu żadnej ze stron, nawet trójliścia (shamrock) dotychczas symbolizującego Irlandię, i wybrał najbardziej neutralne kwiaty lnu, które jeszcze nie miały swojego miejsca w irlandzkiej heraldyce. Symbol sześciu kwiatów lnu pojawił się zatem na monetach i uzyskał akceptację mieszkańców Irlandii Północnej. Powstały w 1998 r. autonomiczny parlament krajowy Zgromadzenie Irlandii Północnej przyjął za swoje logo niemal kopię projektu Durbina.