POLSKA Rzeczpospolita Ludowa (1945-1990) - złoty polski [PLZ]

1 złoty = 100 groszy

Dnia 22 lipca 1944 r., gdy tylko wojska sowieckie osiągnęły polskie ziemie wypychając Niemców na zachód, sowiecki dyktator Józef Stalin stworzył polski rząd nazwany Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego - PKWN. To były władze czysto marionetkowe, które zostały uznane tylko przez Związek Sowiecki, ponieważ legalne władze Polski wciąż urzędowały w Londynie. Już pięć dni później PKWN podpisał w Moskwie traktat graniczny, w którym Polska zaakceptowała granicę uzgodnioną między Niemcami i Sowietami w 1939 r. tuż zanim oba kraje zaatakowały Polskę. Granica ta dzieliła ówczesną Polskę na pół i w 1944 Związek Sowiecki wspaniałomyślnie oddawał Polsce połowę niemiecką. Dnia 24 sierpnia PKWN powołał bank centralny, który był odpowiedzialny za wprowadzenie polskiej waluty, którą nazwano polskim złotym [PLO] i związano z sowieckim rublem [SUG] w stosunku 1:1. Tylko banknoty weszły do obiegu. Sześć lat później, 30 października 1950 r. Polska wprowadziła reformę finansową, żeby zrównać system monetarny z nowym sowieckim rublem [SUN]. Nową jednostkę monetarną [PLZ] oparto na złocie w stosunku 222 miligramy złota za 1 PLZ, jednak posiadanie złota w formie monet lub sztabek było zabronione, zupełnie jak posiadanie obcych walut. Pensje i ceny zostały wymienione w stosunku 3 PLN za 100 PLO, ale oszczędności domowe i te w bankach wymieniono w stosunku 1 PLZ za 100 PLO. W ten sposób Polacy zostali pozbawieni dwóch trzecich swojego kapitału. Co więcej, wymiana pieniądza trwała tylko 10 dni, a po upływie tego okresu banknoty PLO stawały się bezwartościowe. Nic dziwnego, że przygotowania do reformy były trzymane w tajemnicy.

W roku 1951 do obiegu weszły pierwsze powojenne monety. Wszystkie z datą wsteczną 1949 r. W 1952 r. oficjalną nazwę państwa zmieniono na Polska Rzeczpospolita Ludowa, co odwzorowano na awersach monet od roku 1957.