SŁOWENIA (1991-2007) - tolar słoweński [SIT]

1 tolar = 100 stotin

7 lipca 1991 r. po dziesięciodniowej wojnie o niepodległość Słowenii od Jugosławii podpisano deklarację Brioni, która zakładała, że wojska serbskie wycofają się ze Słowenii, ale w zamian ta zawiesi swoją deklarację niepodległości na trzy miesiące. Był to trudny okres dla ekonomii państwa, ponieważ Słowenia była zmuszona wciąż używać jugosłowiańskie dinary [YUN] będąc już wykluczona z systemu pieniężnego Jugosławii. W tym czasie przygotowano bony pieniężne o nominałach 1, 2, 5, 10, 50, 100, 500 i 1000, ale bez nazwy waluty, gdyż i ta decyzja była zawieszona przez deklarację Brioni. Wszystkie bony były tej samej wielkości i z tym samym rysunkiem. Różniły się tylko kolorem i oczywiście wartością. Deklaracja Brioni wygasła 8 października 1991 r. Tego samego dnia parlament Słowenii uchwalił słoweńską walutę o nazwie tolar [SIT] (dosłownie talar) dzielącą się na 100 stotin. Następnego dnia w obiegu pojawiły się przygotowane wcześniej bony, które wymieniano przez kolejne trzy dni za jugosłowiańskie dinary [YUN] po nominale. Bony te były stopniowo wypierane przez docelowe banknoty tolara wyprodukowane w Wielkiej Brytanii i monety wyprodukowane w Słowacji. Początek nowej waluty był trudny, gdy kurs tolara był sterowany przez Bank Słowenii, a państwu brakowało rezerw walutowych. Inflacja osiągnęła wartość 22%, więc najmniejsze monety stotinowe praktycznie nie były używane i szybko zniknęły z obiegu. W roku 1994 inflacja spadła do zdrowego poziomu 2% i rok później uwolniono kurs tolara. Tolar słoweński [SIT] funkcjonował w obiegu do 15 stycznia 2007 r., gdy został zastąpiony przez euro [EUR].